مقدمه ی وبلاگ

♦ مقام عالم

خداوند در قرآن می فرماید: «وَ ما خَلَقتُ الجِنَّ وَ الإنس إلا لِیَعبُدون⁽¹⁾»؛ من جن و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند. (و از این راه تکامل یابند و به من نزدیک شوند.)

امام باقر (علیه السلام) فرمودند: «عَالِمٌ یُنْتَفَعُ بِعِلْمِهِ خَیْرٌ مِنْ سَبْعِیْنَ اَلْفَ عَابِد⁽²⁾». عالمی که مردم از علم او بهره بگیرند از هفتاد هزار عابد بهتر است.

حتی در تشهد هم قبل از رسالت، عبودیت مطرح شده است: «أشهَدُ أنَّ مُحَمّدا عَبده وَ رَسولُه». ولی با این همه اهمیتی که عبادت دارد، در حدیث چنین آمده که مقام عالم از عامه بسیار برتر است. پس مقام والا و باعظمتی است، در صورتی که قدر این نعمت را بداند. و مردم از علم او بهره بگیرند یعنی او چراغ هدایت، ستاره درخشان و کشتی نجاتی برای هدایت مردم باشد. چنین عالمی است که از هفتاد هزار عابد بالاتر است.

گاهی به وسیله یک عالم، میلیونها نفر هدایت می شوند که این هدایت از تمام فضایل در عالم ارزشمندتر است و به همین دلیل است که می گویند اگر قرار شود بین عبادت های مستحبی و تحصیل علم، یکی را برگزینیم، تحصیل علم برتری دارد. حتی در شب های قدر که شب عبادت است، کسی که برای بحث و تحقیق علمی بیدار باشد، عمل برتری انجام می دهد زیرا کار علماء، کار انبیاء و اولیاء و در نهایت کار خداست که مردم را هدایت می کنند و به همین دلیل، عالم از هفتاد هزار عابد افضل است.

---

1. سوره ذاریات، آیه 56

2. بحارالأنوار، ج 75، ص 173