دوران تحصیل و آغاز سیر مهاجرت
(سال 1336 تا 1338 شمسی)
امام صادق(ع):
«إذا أرادَ الله بِعَبدٍ خیراً، فَقَّهَهُ فِی الدِّین»(1)؛
اگر خدا به بنده ای اراده ی خیر کند، او را در دین خود فقیه و دانا قرار می دهد.
روزگار کودکى شیخ عبدالله در آغوش خانواده اى باصفا و اهل علم، با اندوخته هایى ارزشمند از تربیت نابّ دینى سپرى شد.
در سال 1336 شمسی و در حالی که 13 سال بیشتر نداشت، به همراه عموی بزرگوار خود «مرحوم حاج شیخ احمد نمازی(ره)» براى کسب دانش و ادامه ی تحصیل راهی آبادان شد و در آنجا در یک مدرسه ی خیریّه ی شبانه روزی ابتدایی ثبت نام کرد. به علت آشنایی و تسلط کافی بر خواندن قرآن و کتابت، در کلاس چهارم مشغول به تحصیل شد و بعد از دو سال توانست گواهی پایانی کلاس ششم نظام قدیم را اخذ کند.
مرحوم مغفور حاج شیخ احمد نمازی (رحمت الله علیه)
پدر حضرت آیه الله شیخ عبدالنبی نمازی (حفظه الله)
آغاز طلبگى (شهر آبادان)
در آن دوران که جامعه، کمترین اقبال را به اهل علم و روحانیت و فراگیری علوم دینى داشت و از اسلام جز نامى باقی نمانده بود و طلاب و روحانیون در چنان فشار و فقر شدیدی به سر مى بردند که اغلب، بالاجبار یا اختیار، از کسوت روحانیت خارج شده، به کسب و کار مشغول می شدند، در چنین احوالی، ایشان که در سنین نوجوانی قرار داشت و از حافظه ی مثال زدنی و علاقه ی وافری برخوردار بود، تصمیم گرفت راه برادر، پدر، عموها، عموزادگان و اجداد روحانی اش را در پیش گیرد و لذا بی محابا و بدون توجه به فقر مالی خانواده و فقدان پدر، مشتاقانه قدم در این عرصه گذاشت.
انتظار به سر آمده بود و شیفتگى به فراگیرى علوم دینی موجب شد تا در سال 1338 شمسی (حدود 15 سالگی) وارد حوزه ی علمیه ی آبادان شده و در آنجا از محضر اساتیدی همچون حضرت آیه الله «شیخ عبدالرسول قائمی(ره)» که مؤسّس و مدیر آن مدرسه ی خیریه و حوزه ی علمیه بود، کسب فیض کرده و جامع المقدمات (که محتوی کتب صرف و نحو و منطق است) را به پایان برساند.
حضرت آیه الله شیخ عبدالرسول قائمی (رحمت الله علیه)
مؤسّس و مدیر حوزه ی علمیه ی آبادان
در حوزه ی علمیه ی آبادان مشغول به تحصیل بود که خبر درگذشت والده ی مکرّمه اشان به ایشان داده شد ولی فقدان مادر هم نتوانست خللی در اراده ی پولادین او وارد کند.
1. کافی، ج 1، ص 32
